Unutulur.....

Soma da unutulur her şey de unutulur... Toprak altındaki son kişide çıksın üç gün geçmeden herkez normaline döner. Dönüyor çünkü her şey... Ateş düştüğü yeri yakar bilirim yaşadım.... Bir cenaze evine gitmiştim herkezi ağlarken gördüm onlar üzüldüğü için üzüldüm en çok acılarını hissedemedim, eve giderken normale dönmüştüm bile..... sonra evimden cenaze çıktı ben ağlıyordum bu kez. işte o an anlamıştım onların orda o gün ne hissettiğini... onlarda benim evimden çıkınca eylenceye gittiler facetede fotolarını gördüm....böyle bu işler... unutulur.... Ölmemeye bak unutulursun....

17 ağustos depremi mesela.... ne insanlar öldü.... yıllar geçti mi geçti... sadece 17 ağustos kaldı içinde olmayanların ailesinden birini kaybetmeyenlerin yıkık evleri görmeyenlerin birebir yaşamayanların aklında..... yaşayanlarda hala acısı belki onlarda bile eskimiştir o acı..... İlk günkü gibi kalmıyor acılar.... Çok şükür bu da Allah ın bize sunduğu bir nimet.....Zamanla kabulleniyorsun ve hayatın telaşına tekrar kapılıyorsun mevzu değişiyor gündem değişiyor....

Abuk sabuk yorumlarda geliyor siyasilerden. Zerre kadar anlamıyorum bu siyaset işlerini, ama insan ölünce bu meslekte normaldir fıtratında var olur öyle şeyler denmesi de bir tuhaf geliyor. Ben insani açıdan bakıyorum olaya... Senin üç beş yakının araba kazasında ölse yakarsın meydanları.... O cadde de her önlemi aldırırsın...

Ölümlüyüz vesselam....

Herkez kendi gündeminde gene...Bizde öyleyiz.. Dün haberleri izlemedim döndür döndür her kanalda aynı şeyler...Medyanın en sevdiği şey dram ölümlü haberler... Hatırlar mısınız bir haber spikeri bir keresinde şey demişti "keşke bir kaç ölüm olsa" diye.... Hangi olayda dediğini hatırlamıyorum ama bu cümlesini sanırım hiç unutamıyacağım....  Duymadıysanız google da aratın bu cümleyi....Beklentiye bak.... Bu işin raconu bu demek ki...

Bazı karelerde o olayın sembolü olarak kalır gazete küpürlerinde yıllar sonra bile görsen o günü anımsarsın... Olayın içinde değilsen vay be ne kadar çok insan ölmüştü dersin olayın içindeysen ne yaparsın bilmem :(

Yukardakini de bildiniz 17 ağustosunn sembol fotoğraflarından biri.....

Sayı 282 olmuş... Daha 120 kişi var diyorlar ulaşılamayan... Ne zor orda haber alamamak beklemek...

Kendi gözlemim ailenden birini kaybedince ilk 6 - 7 ay nefes bile almakta zorlanıyosun hayat anlamını yitiriyor. Attığın adımı sorguluyorsun niye atıyorum ki işe niye gidiyorum bende öleyim diyorsun.... Sonra duruluyorsun. Ne bir dakka ileri ne bir dakka geri diyorsun kader kısmet diyorsun.... Sonra düşünmemeye başlıyorsun.... Sonra zaman çok geçmiş oluyor bir bakmışın normale dönmüşsün... Sonra kendini sorguluyorsun mutluysan mutlu olduğuna utanıyorsun.... Her ölümle baştan sona aynı şeyi yaşıyorsun.... Sonra da hey gidi günler hey diyorsun manasını hissede hissede....