Annemde sonra içime peydah olan bir duygu. Sanki her kez her an ölebilir özellikle en sevdiklerim. Ölene noluyor bilemiyorum ama kalana ne olduğunu çok iyi biliyorum. Hele o yaşamının büyük bir parçasıysa... Şu aralar kaybetmekten en korktuğum kişi donald... ablamdan bile önce.... çünkü herkezden çok o yanımda ve destek bana. Negatif düşünceler gidin başımdan....
Hayat hep akıp gidiyor yaz geldi diyemi nedir daha bir hızlandı sanki zaman... Haftalar su gibi geçiyor.... Mayısı bile yarıladık baksana... Hiç bir planım yok hayatla ilgili hiç bir beklentim yok... kendimi dalgalara bırakmış boş bir sandal gibiyim... nereye vurursa rüzgar... Sadece tek bir isteğim var o da anne olmak... O kadar çok istiyorum ki.. Donalda tek kızgınlığım bu ölürsen benim hakkımla gidiceksin diyorum ona. Gülüyor... o gülünce bu konuda o kadar sinir oluyorum ki..... En sevdiğim ve en kızdığım insan aynı kişi ne acayip...
Neyse işime bakayım ben.... Kafam çorba gene....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder