Hep şaşarım liseden dostlarla bir araya gelince. Hayat bizi nasılda farklı yollara savurdu. Geçen iftara gittik hep beraber... Baktım baktım içlerinde en berbat durumda olan benim :) Hepsinde sağlam bir aile var.. İyi kötü destekler.. Bir şekilde evlerini arabalarını almışlar evlenmişler çocukları olmuş... Anaları hayatta. Nasıl ezik hissettim kendimi tarifi yok.... Ama bir yandan da olsun be dedim ben kimsenin yardımı olmadan yaptım bunları dedim... Kimin umrundaysa :) Fakir ama gururlu :P... Kimi alacağı bilmem kaç yüz milyarlık evden bahsetti kimi arabasının bakımından kimi çıkacağı tatilden kimi kocasıyla aşna fişnesinden kimi çocuğundan .... ulan hiç bir şeyim yok... eee sesin çıkmıyo diyolar... ne anlatsam ki... yokum ben... yaşamıyorum kayıtlara böyle geçsin....
Döndüm dolaştım kürkçü dükkanıma geri döndüm gene... neden benim hayatımda farklı bir şeyler olamıyor... biri mi beddua etti nedir bu eylemsizlik hali...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder